Verslag: Corné

Foto’s: Anita

29 september in de vroege morgen komen 6 stoere ontdekkingsreizigers bijeen bij het clubhuis. Op het programma staat een nog niet eerder bezocht stukje Nederland. We weten niet wat ons te wachten staat. Nog niet eerder werden de Marker Wadden door een kanovereniging bezocht. Dat was ook niet zo gek; de Marker Wadden bestonden tot voor kort nog niet. Wat zouden we aantreffen? 

Een kale, winderige zandvlakte of zou er wat meer te zien zijn. In ieder geval geen zeehonden rond deze wadden. We besloten dat één van de deelnemers deze dag de rol van zeehond op zich zou moeten nemen door af en toe het geluid na te bootsen.

Met 2 auto’s reden we naar een perfecte instaplocatie aan de Oostvaardersdijk in Lelystad, vlak bij de Bataviahaven. Het weer was perfect; weinig wind en een zonnetje. Aan deze kant van het Markermeer kan het met een klein beetje wind uit het westen al behoorlijk klotsen. Maar vandaag niet. Echter de dag ervoor had het wel behoorlijk gewaaid en het effect ervan was nog goed te merken toen we de strekdam passeerden. Het water was daar nog erg onrustig en dat werd één van ons toch net iets te dol. Harry, die voor het eerst met ons een tocht meevoer op groot water in een voor hem onbekende boot, gaf aan dat hij zich niet erg comfortabel voelde en liever terug wilde. Jammer voor hem, maar wel heel verstandig dat hij zo snel aangaf dat het niet goed voelde. 

De overgebleven avonturiers vervolgen de tocht en krijgen al vrij snel de kale zandhopen in het Markermeer in het vizier. Er wordt nog volop gewerkt en aan land gaan was daar geen optie. Maar het grootste van de vijf eilanden was net een paar weken ervoor opgesteld voor het publiek. We voeren het haventje binnen en voelden ons direct in een andere wereld. Wat is dat mooi gedaan zeg! De eerste begroeiing begint daar ook al zichtbaar te worden. We werden allerhartelijkst onthaald door de vrijwilligers van Natuurmonumenten van wie we een gratis kopje koffie aangeboden kregen (vertellen we niet verder) en een uitleg over de doordachte ligging en vorm van de kunstmatige eilanden. Het zijn uiteindelijk zeer ingenieuze slibvangers die ervoor moeten zorgen dat de waterkwaliteit van het Markermeer zal verbeteren en voor een grotere biodiversiteit gaat zorgen. 

De eerste effecten zijn al zichtbaar. Na een korte wandeling naar de uitkijktoren stapten we terug in de kano’s en voeren in een kaarsrechte lijn terug naar Lelystad. Het was een zeer geslaagde dag en zeker de moeite waard om er een jaarlijkse tocht van te maken en zo de natuurontwikkelingen op de nieuwe eilanden te kunnen volgen.